مجمع انجمن‌های علمی گروه پزشکی ایران در روزهای گذشته در اعتراض به بازنشستگی اجباری و اخراج تعدادی از پزشکان از هیئت‌ علمی دانشگاه‌ها بیانیه‌ای صادر کرد و در آن، ضمن ابراز نگرانی از شرایط موجود، از اینکه مسئولان مصالح و منافع سیاسی را بر بنیاد‌های علمی کشور ترجیح می‌دهند، انتقاد شده بود.

روزنامه هم‌میهن روز یکشنه به نقل از بابک زمانی، عضو هیئت‌مدیره مجمع انجمن‌های علمی گروه پزشکی ایران، نوشت که بیش از ۱۰۰ نفر از پزشکان با بازنشستگی اجباری یا اخراج از هیئت علمی مواجه شده‌اند.

زمانی خاطرنشان کرد این امر در حالی‌ رخ می‌دهد که طبق قانون، هر فرد تا زمانی که بخواهد می‌تواند فعال باشد و کار کند؛ حتی اگر زمان بازنشستگی او رسیده باشد.

از سوی دیگر، به تعدادی از بازنشسته‌ها نیز اجازه ورود به بیمارستان داده نشده است. به گفته زمانی، بیشتر این پزشکان افرادی بودند که در واکنش به اتفاق‌های ماه‌های گذشته، بیانیه‌هایی را که انجمن‌های پزشکی صادر کرد، امضا کرده بودند.

بابک زمانی با اشاره به بیانیه‌های پزشکان در خیزش سراسری افزود: «این افراد پزشکان برجسته و از استادان رشته‌های خود بودند و گفته می‌شود در وقایع اخیر، بیانیه‌هایی را که جامعه پزشکی می‌نوشت، امضا کرده‌اند. در حالی‌ که این افراد اصلا سیاسی نیستند. همه این اتفاق‌ها در حالی رخ می‌دهد که کسی نمی‌تواند برای کار علمی تصمیم بگیرد و تنها خود اعضا می‌توانند کسی را از هیئت‌ علمی برکنار کنند.»

با توجه به کمبود کادر درمان، پزشک و پرستار در ایران و مهاجرت گسترده آن‌ها، نیاز به استخدام کادر درمان در ایران بیش‌ازپیش احساس می‌شود و مقام‌های مختلف در ایران بارها دراین‌ زمینه هشدار داده‌اند. حال با اخراج و بازنشستگی اجباری ده‌ها پزشک، این شرایط بیش‌از‌پیش بحرانی می‌شود. تعداد اعضای هیئت‌علمی دانشکده‌های پزشکی پیش‌تر هم پایین‌تر از استاندارد‌های بین‌المللی بود، اما با این شرایط، به‌ جای حضور ۱۵ تا ۱۶ عضو هیئت‌علمی، تنها پنج تا شش نفر عضو هیئت‌علمی‌ در هر دانشگاه‌ وجود دارد.

در سال ۱۴۰۱، کرسی رشته‌های تخصص پزشکی نیز که پیش‌ از این برای تصاحب آن‌ها رقابت شدیدی وجود داشت، خالی ماند. طبق نظر کارشناسان، این موضوع به معنای این است که طی پنج تا ۱۰ سال آینده، تربیت پزشکان متخصص در ایران تا حد زیادی متوقف خواهد شد. رئیس سازمان نظام‌پزشکی ایران سال ۱۴۰۱ طی گفت‌وگویی اعلام کرد که ایران در پنج سال آینده با کمبود متخصص قلب و اطفال مواجه می‌شود. ضمن آنکه این مشکل در شهرهای کوچک همین حالا هم کاملا مشهود است.

به گزارش هم‌میهن، بابک زمانی تاکید کرد از تعداد افرادی که دچار این مشکل شده‌اند، آمار دقیقی وجود ندارد و او از آن اطلاعی ندارد، اما بیشترین میزان مربوط به تهران بوده است.

او می‌گوید که خود پزشکان و اعضای هیئت‌علمی تاکنون به این مسئله اعتراضی نکرده‌اند، اما افرادی که قبلا روسای دانشگاه‌های علوم پزشکی بودند و بسیار شناخته‌شده‌اند، جزو اولین افرادی بودند که به این مسئله معترض شدند اما سازمان نظام پزشکی هم هنوز واکنشی نشان نداده است.

علی تاجرنیا، عضو هیئت‌مدیره مجمع انجمن‌های علمی گروه پزشکی ایران، معتقد است ماجرا تنها به یک موضوع محدود نمی‌شود و تفکری عمیق‌تر پشت ماجرا است.

به گفته تاجرنیا، «موضوع اخیر رنگ‌و‌بوی سیاسی دارد. این‌گونه به‌نظر می‌رسد که به‌دنبال یک نوع انقلاب فرهنگی مجددند. بعضی در تلاش‌اند تا استادان قدیمی و باسابقه را کنار بگذارند؛ به‌ویژه افرادی که استقلال رای دارند، با افرادی جایگزین شوند که با استاندارد‌های موجود این دولت هماهنگ‌اند، اما این افراد الزاما نمی‌توانند برای آن‌ها که رفته‌اند، جانشینان شایسته‌ای باشند.»

علی تاجرنیا تصریح کرد که این مسئله فراتر از یک برخورد با اعتراض‌های سال گذشته است و مسئولان شورای عالی انقلاب فرهنگی قصد دارند نگاه‌های سنتی و ایدئولوژیک را بر نگاه‌های مبتنی بر شواهد جایگزین کنند.

محمد میرزابیگی، رئیس سازمان نظام پرستاری، هم پیش از این از کمبود بیش از ۱۰۰ هزار پرستار در ایران خبر داده بود. این در حالی است که طی یک سال گذشته، پرستاران برای افزایش حقوق و همچنین تغییر قراردادهایشان مدام در شهرهای مختلف تجمع‌های اعتراضی برگزار کرده‌اند.

پیمایش رصدخانه مهاجرت در دی‌ماه ۱۴۰۱ نشان ‌داد که نیمی از پزشکان مایل‌اند مهاجرت کنند. ضمن اینکه ۲۱ درصد از شرکت‌کنندگان در این پیمایش گفته بودند تا سه سال دیگر از ایران می‌روند. برخی نیز اعلام کرده بودند که برای فعالیت در مشاغل دیگر و حتی رده‌های پایین‌تر در کشورهای دیگر آماده‌اند.

دبیرکل خانه پرستار نیز پیش‌‎تر از مهاجرت ماهانه ۲۰۰ پرستار از ایران خبر داده و مدیرکل منابع انسانی وزارت بهداشت نیز به کمبود شدید نیرو در شبکه درمان اشاره کرده بود.